Spelers van weleer: Johan Tol (Kras Boys)
1. Naam: Johan Tol
2. Leeftijd: 49
3. Beroep: Ik heb een eigen schildersbedrijf onder de naam Schildersbedrijf Johan Tol.
4. Hoelang heb je in de zaal gespeeld en voor welke verenigingen? Ik ben heel jong begonnen met voetballen, daarna gehandbald. Als handbalkeeper heb ik veel geleerd. Bij deze sport leer je snel te reageren op bepaalde balsituaties en wat heel belangrijk is en waar je veel aan hebt tijdens het zaalvoetbal bleek later, is de reflex. Tijdens mijn LTS schooljaren ben ik op een gegeven moment gevraagd om bij het lerarenteam te komen keepen. Heel spannend voor iemand van 14 jaar. Op mijn 17e jaar werd ik doelman van Pruvé. Na 1 jaar kwamen het Gat Van Nederland 2.
Bij deze ploeg heb ik veel geleerd. Drie seizoenen heb ik genoten van deze ploeg. Op Volendam had je op een gegeven moment 3 teams die op het hoogste niveau voetbalden, dus leefde het behoorlijk op Volendam. Doordat het zo leefde had men je gauw in de picture, tenminste als je lekker bezig was. Dat gebeurde met mij ook. Ik ging al gauw trainen met Voldafar voorheen Rex. Ik voetbalde samen met Rex toernooien en vriendschappelijke wedstrijden. Op dit moment werd ik gevraagd voor het Waterland team. In de zomer van 1990 werd ik gevraagd door Kras Boys. Kras was gedegradeerd naar de tweede divisie, Kras onwaardig. Dus wilde zij zo snel mogelijk terug naar het hoogste niveau. Dat lukte, we werden kampioen. Ook het jaar daarna eindigde we bij de laatste 4, dat betekende dat we gepromoveerd waren naar de eredivisie. Een nieuwe belevenis met een groot avontuur. Hoewel we de jaren hiervoor alleen in het westen van het land voetbalde, vertrokken we de vrijdagen nu met de bus van de plaatselijke FC door het hele land. Met de eredivisie kreeg je te maken met nieuwe dingen. Er kwam tv bij, er moesten vloeren over de originele zaalvoetbal vloer gelegd worden. Ik weet bijna wel zeker dat bijna niemand daar aan kon wennen. Kortom we eindigde dat jaar, als ik het me goed kan herinneren, bij de top 4. Dus dat betekende play-offs. Ik heb er nog steeds een heel goed gevoel aan over gehouden aan deze tijd. In 1995 ben ik gestopt met het zaalvoetbal, mijn knieën deden niet meer wat mijn hoofd wilde. Ik heb toen besloten te stoppen.
5. Voor welke amateurverenigingen heb je gespeeld? Met amateurverenigingen neem ik aan dat je bedoelt het veldvoetbal. Hoewel ik me had voorgenomen nooit meer op het veld te gaan voetballen, kreeg ik in 1988 de vraag of ik een toernooi mee kon doen. Het Volendammer Dick Tol toernooi. Ik ben overgehaald, werd keeper van het toernooi en gebleven tot het eerste jaar bij Kras Boys. Dit was bij de zaterdag 3. Ik ben later nog gevraagd voor de zaterdag selectie en voor de zondag selectie. Maar Kras was voor mij het belangrijkste. Ik kon dat niet meer combineren. Het was te link met blessures. Dus ben ik hier in 1991 mee gestopt.
6. Voor welke amateurvereniging speelde je in het seizoen 1992-1993, het jaar van de oprichting van het zaalvoetbal? Ik was op dat moment niet meer actief in het amateurvoetbal.
7. Had men bij de amateurvereniging moeite met het feit dat je ook zaalvoetbal speelde? Nee, wel andersom. Kras Boys gaf veel geld uit aan de fysiotherapeut, vond het dus niet zo leuk als er blessures vanuit het veld kwamen. Bij ons speelde veel jongens bij de zondag 1 van Volendam, die hebben dat wel volgehouden.
8. Wat waren de hoogtepunten in het amateurvoetbal? Meer gezelligheid......
9. Wat weet je nog van het seizoen 1992-1993, wat kun je hierover vertellen? Kras Boys was een professionele vereniging en met de komst van de eredivisie werd dat alleen maar groter. Ik vond dat altijd prachtig. Ik hou van professionaliteit.
Hoogtepunten waren er zat.. Ik kon bijvoorbeeld niet wennen aan de vloer. Het leek net of mijn hoofd tegen de lat kwam. Als keeper heb je te maken met gevoel, alles moet kloppen in de zaal. Het feit dat ik een centimeter hoger stond gek genoeg, vond ik vervelend. Ik heb toen gezegd dat ik tegen Schoenenreus die vloer niet meer wilde. Onze voorzitter, Jaap van der Niet, regelde het. Hij zei; "Nu moet je het laten zien Johan, mede door jou hebben we vandaag geen vloer." De wedstrijd kwam voor televisie vandaar ook dat er weer sprake was van die vloer. Ik werd man van de wedstrijd. Dat zijn dingen die je bij blijven. Datzelfde Schoenenreus stond op de eerste plaats, dit was wel een jaar later maar was wel een memorabele wedstrijd. Er zaten zoveel mensen in de zaal dat de condens op de vloer sloeg. Resultaat was dat iedereen onderuit ging. Het werd een thriller, 5-9 voor Kras Boys. We stonden op de 2e plaats.
10. In het seizoen 1992-1993 speelde je voor Kras Boys, weet je wat er met deze vereniging is gebeurd? Bestaat deze nog? De vereniging bestaat niet meer. Het is nu ZVV Volendam. Kras sponsort nog wel actief in de zaal.
11. Wat waren de hoogtepunten voor je in het zaalvoetbal? Het kampioenschap in 90/91. De bekerfinale van 90/91. De prachtige toernooien tegen het Nederlands elftal. Een hoogtepunt vond ik de 5-5 tegen en bij 't Hoornsche Veerhuys. En het winnen van de beker in 94/95. Die laatste heb ik vanaf de bank moeten beleven. Ik was geopereerd aan mijn knie, maar het streven was fit zijn tijdens de finale. Dat is gelukt, het werd mijn laatste wedstrijd. Verder zijn er teveel mooie momenten geweest om op te noemen.
12. Heb je ooit voor het Nederlands team uit mogen komen en hoe heb je dit ervaren? In 1990/91 kreeg ik te horen dat er interesse was vanuit het Nederlands team. Dit heeft een aantal jaren geduurd, maar ben nooit gevraagd.
13. Op welk moment gestopt met zaalvoetbal en waarom? In 1995 ben ik genoodzaakt gestopt omdat ik teveel last had van mijn knieën.
14. Wat heb je op sportgebied na het voetbal nog allemaal gedaan? Nooit meer iets gedaan. Ik heb na mijn voetbal carrière en andere mooie hobby gehad welke veel tijd in beslag nam. Daarom nooit meer iets gedaan in de sport.
15. Wie was voor jou de beste zaalvoetballer waar je zelf tegen hebt gespeeld en wie is volgens jou de beste zaalvoetballer allertijden? Ik vond Edwin Grunholtz en Nico Runderkamp spelers van grote klasse. De beste voetballer voor mij is en blijft Dick Kes.
2. Leeftijd: 49
3. Beroep: Ik heb een eigen schildersbedrijf onder de naam Schildersbedrijf Johan Tol.
4. Hoelang heb je in de zaal gespeeld en voor welke verenigingen? Ik ben heel jong begonnen met voetballen, daarna gehandbald. Als handbalkeeper heb ik veel geleerd. Bij deze sport leer je snel te reageren op bepaalde balsituaties en wat heel belangrijk is en waar je veel aan hebt tijdens het zaalvoetbal bleek later, is de reflex. Tijdens mijn LTS schooljaren ben ik op een gegeven moment gevraagd om bij het lerarenteam te komen keepen. Heel spannend voor iemand van 14 jaar. Op mijn 17e jaar werd ik doelman van Pruvé. Na 1 jaar kwamen het Gat Van Nederland 2.
Bij deze ploeg heb ik veel geleerd. Drie seizoenen heb ik genoten van deze ploeg. Op Volendam had je op een gegeven moment 3 teams die op het hoogste niveau voetbalden, dus leefde het behoorlijk op Volendam. Doordat het zo leefde had men je gauw in de picture, tenminste als je lekker bezig was. Dat gebeurde met mij ook. Ik ging al gauw trainen met Voldafar voorheen Rex. Ik voetbalde samen met Rex toernooien en vriendschappelijke wedstrijden. Op dit moment werd ik gevraagd voor het Waterland team. In de zomer van 1990 werd ik gevraagd door Kras Boys. Kras was gedegradeerd naar de tweede divisie, Kras onwaardig. Dus wilde zij zo snel mogelijk terug naar het hoogste niveau. Dat lukte, we werden kampioen. Ook het jaar daarna eindigde we bij de laatste 4, dat betekende dat we gepromoveerd waren naar de eredivisie. Een nieuwe belevenis met een groot avontuur. Hoewel we de jaren hiervoor alleen in het westen van het land voetbalde, vertrokken we de vrijdagen nu met de bus van de plaatselijke FC door het hele land. Met de eredivisie kreeg je te maken met nieuwe dingen. Er kwam tv bij, er moesten vloeren over de originele zaalvoetbal vloer gelegd worden. Ik weet bijna wel zeker dat bijna niemand daar aan kon wennen. Kortom we eindigde dat jaar, als ik het me goed kan herinneren, bij de top 4. Dus dat betekende play-offs. Ik heb er nog steeds een heel goed gevoel aan over gehouden aan deze tijd. In 1995 ben ik gestopt met het zaalvoetbal, mijn knieën deden niet meer wat mijn hoofd wilde. Ik heb toen besloten te stoppen.
5. Voor welke amateurverenigingen heb je gespeeld? Met amateurverenigingen neem ik aan dat je bedoelt het veldvoetbal. Hoewel ik me had voorgenomen nooit meer op het veld te gaan voetballen, kreeg ik in 1988 de vraag of ik een toernooi mee kon doen. Het Volendammer Dick Tol toernooi. Ik ben overgehaald, werd keeper van het toernooi en gebleven tot het eerste jaar bij Kras Boys. Dit was bij de zaterdag 3. Ik ben later nog gevraagd voor de zaterdag selectie en voor de zondag selectie. Maar Kras was voor mij het belangrijkste. Ik kon dat niet meer combineren. Het was te link met blessures. Dus ben ik hier in 1991 mee gestopt.
6. Voor welke amateurvereniging speelde je in het seizoen 1992-1993, het jaar van de oprichting van het zaalvoetbal? Ik was op dat moment niet meer actief in het amateurvoetbal.
7. Had men bij de amateurvereniging moeite met het feit dat je ook zaalvoetbal speelde? Nee, wel andersom. Kras Boys gaf veel geld uit aan de fysiotherapeut, vond het dus niet zo leuk als er blessures vanuit het veld kwamen. Bij ons speelde veel jongens bij de zondag 1 van Volendam, die hebben dat wel volgehouden.
8. Wat waren de hoogtepunten in het amateurvoetbal? Meer gezelligheid......
9. Wat weet je nog van het seizoen 1992-1993, wat kun je hierover vertellen? Kras Boys was een professionele vereniging en met de komst van de eredivisie werd dat alleen maar groter. Ik vond dat altijd prachtig. Ik hou van professionaliteit.
Hoogtepunten waren er zat.. Ik kon bijvoorbeeld niet wennen aan de vloer. Het leek net of mijn hoofd tegen de lat kwam. Als keeper heb je te maken met gevoel, alles moet kloppen in de zaal. Het feit dat ik een centimeter hoger stond gek genoeg, vond ik vervelend. Ik heb toen gezegd dat ik tegen Schoenenreus die vloer niet meer wilde. Onze voorzitter, Jaap van der Niet, regelde het. Hij zei; "Nu moet je het laten zien Johan, mede door jou hebben we vandaag geen vloer." De wedstrijd kwam voor televisie vandaar ook dat er weer sprake was van die vloer. Ik werd man van de wedstrijd. Dat zijn dingen die je bij blijven. Datzelfde Schoenenreus stond op de eerste plaats, dit was wel een jaar later maar was wel een memorabele wedstrijd. Er zaten zoveel mensen in de zaal dat de condens op de vloer sloeg. Resultaat was dat iedereen onderuit ging. Het werd een thriller, 5-9 voor Kras Boys. We stonden op de 2e plaats.
10. In het seizoen 1992-1993 speelde je voor Kras Boys, weet je wat er met deze vereniging is gebeurd? Bestaat deze nog? De vereniging bestaat niet meer. Het is nu ZVV Volendam. Kras sponsort nog wel actief in de zaal.
11. Wat waren de hoogtepunten voor je in het zaalvoetbal? Het kampioenschap in 90/91. De bekerfinale van 90/91. De prachtige toernooien tegen het Nederlands elftal. Een hoogtepunt vond ik de 5-5 tegen en bij 't Hoornsche Veerhuys. En het winnen van de beker in 94/95. Die laatste heb ik vanaf de bank moeten beleven. Ik was geopereerd aan mijn knie, maar het streven was fit zijn tijdens de finale. Dat is gelukt, het werd mijn laatste wedstrijd. Verder zijn er teveel mooie momenten geweest om op te noemen.
12. Heb je ooit voor het Nederlands team uit mogen komen en hoe heb je dit ervaren? In 1990/91 kreeg ik te horen dat er interesse was vanuit het Nederlands team. Dit heeft een aantal jaren geduurd, maar ben nooit gevraagd.
13. Op welk moment gestopt met zaalvoetbal en waarom? In 1995 ben ik genoodzaakt gestopt omdat ik teveel last had van mijn knieën.
14. Wat heb je op sportgebied na het voetbal nog allemaal gedaan? Nooit meer iets gedaan. Ik heb na mijn voetbal carrière en andere mooie hobby gehad welke veel tijd in beslag nam. Daarom nooit meer iets gedaan in de sport.
15. Wie was voor jou de beste zaalvoetballer waar je zelf tegen hebt gespeeld en wie is volgens jou de beste zaalvoetballer allertijden? Ik vond Edwin Grunholtz en Nico Runderkamp spelers van grote klasse. De beste voetballer voor mij is en blijft Dick Kes.