Terugblik WK Hongkong
Oranje snakt tijdens Braziliaanse samba
De verstoorde klompendans in Hong Kong
Vooraf wisten de spelers van het Nederlands zaalvoetbalteam het wel. De verhouding tussen de toonaangevende landen lagen zo ongeveer vast en de prijzen zouden worden verdeeld tussen Brazilië, Spanje, Italië, Paraquay en Nederland. Zo leek het althans.
Niemand had echter rekening gehouden met de outsiders. Die waren er wel degelijk. Wat te denken van Iran. Ron Groenewoud had het zelf vooraf al gezegd: "In onze groep gaat het tussen Ita;ië, Paraquay en Nederland. Iran zal geen rol van betekenis spelen." Maar uitgrekend Iran won met sprankelend en uitgekiend voetbal groep B en dankzij een goed getimede opleving van het Oranje twaalftal werden Italië en Paraquay met een levensgrote kater naar huis gestuurd.
Dan hebben we het nog maar gehad over een outsider. Rusland, dat het clubteam Dino uit Moskou had afgevaardigd, hield in groep D de spanning er tot de laatste seconde in. Met de 7-7 tegen Spanje kwam de Russische brigade een banddikte te kort om de favoriet uit te schakelen. Eerder had China, met de aartsluie alleskunner Jun Wan in de gelederen, de Spanjaarden ook al de stuipen op het lijf gejaagd. Dan zwijgen we nog over de hoogstandjes die de Nigerianen en de spelers van Hong Kong bij vlagen lieten zien
Publiektrekkers
De kenners werden in Hong Kong verrast door het niveau dat relatieve nieuwkomers op het gebied van zaalvoetbal in korte tijd hebben bereikt. De absolute leken op het zaalvoetbalvlak, en dat waren er in Hong Kong verrassend veel, maakten kennis met een tak van sport die in de huidige vorm een echte publiekstrekker is. Hoog temp, perfecte techniek, spectaculaire momenten en snel wisselende kansen maken het huidige zaalvoetbal volgende de Fifa-spelregels een uiterst smakelijk geheel. Zowel van Fifa-zijde als van de kant van de Nederlandse spelers was men van mening dat het internationale zaalvoetbal de laatste jaren een stormachtige ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Het Nederlandse team begon aan het Aziatisch avontuur in de wetenschap dat de tweede plaats die werd behaald op het eerste Wereldkampioenschap in 1989 hoge verwachtingen schiep. Het behalen van de tweede ronde was dan ook een 'must', al werden de kansen gaandeweg de eerste ronden, bij het zien van het niveau van de andere landen, steeds kleiner ingeschat.
Nederland-Iran 2-1
Nederland was de eerste die met de ongekende kracht van outsider Iran werd geconfronteerd. In een bewogen duel werd eerst Andre Bakker met een rode kaart naar de kant gestuurd, waarna Oranje vijf minuten lang een 2-0 voorsprong moest verdedigen met een numerieke minderheid. Toen Iran met nog elf seconden straftijd te gaan toch scoorde meldde Patrick Duijzings zich als vijfde speler onmiddellijk op het gifgroene veld. De met zaalvoetbal volslagen onbekende Braziliaanse arbiter Serapiao, trok meteen de rode kaart voor de Limburgse onderwijzer, omdat deze zich te vroeg binnen de lijnen had begeven. Het tumult was vervolgens Zuid-Amerikaans. De gehele Nederlandse bank bestormde de scheidsrechterstafel, waaraan de Belgische scheidsrechter Alex Ponnet als waarnemer was gezeten. Ponnet stelde de Braziliaan in het gelijk maar werd vanaf de tribune door Fifa-baas Walter Gagg gecorrigeerd. De rode kaart van Duijzings werd teniet gedaan en Nederland mocht verder met een volledig vijftal.
In een tumultueuze slotfase bleef invaller doelman Bert Kok fier overeind. Hij verving Michel Wentzel die tijdens een training op de stroeve vloer van het Hong Kong Coliseum een liesblessure had opgelopen. Naast het rood voor Andre Bakker kregen Hanky Leatemia en Eric Merk geel. Tijdens de persconferentie na de wedstrijd verweet de Iraanse bondscoach de Nederlanders veel te hard te hebben gespeeld, terwijl Ron Groenewoud in zijn weerwoord de Iraanse spelers bijzonder goede acteurs noemde. Voor het oog van de verzamelde pers schudden beide bondscoaches elkaar vervolgens toch de hand, waarmee de vrede werd getekend.
De verstoorde klompendans in Hong Kong
Vooraf wisten de spelers van het Nederlands zaalvoetbalteam het wel. De verhouding tussen de toonaangevende landen lagen zo ongeveer vast en de prijzen zouden worden verdeeld tussen Brazilië, Spanje, Italië, Paraquay en Nederland. Zo leek het althans.
Niemand had echter rekening gehouden met de outsiders. Die waren er wel degelijk. Wat te denken van Iran. Ron Groenewoud had het zelf vooraf al gezegd: "In onze groep gaat het tussen Ita;ië, Paraquay en Nederland. Iran zal geen rol van betekenis spelen." Maar uitgrekend Iran won met sprankelend en uitgekiend voetbal groep B en dankzij een goed getimede opleving van het Oranje twaalftal werden Italië en Paraquay met een levensgrote kater naar huis gestuurd.
Dan hebben we het nog maar gehad over een outsider. Rusland, dat het clubteam Dino uit Moskou had afgevaardigd, hield in groep D de spanning er tot de laatste seconde in. Met de 7-7 tegen Spanje kwam de Russische brigade een banddikte te kort om de favoriet uit te schakelen. Eerder had China, met de aartsluie alleskunner Jun Wan in de gelederen, de Spanjaarden ook al de stuipen op het lijf gejaagd. Dan zwijgen we nog over de hoogstandjes die de Nigerianen en de spelers van Hong Kong bij vlagen lieten zien
Publiektrekkers
De kenners werden in Hong Kong verrast door het niveau dat relatieve nieuwkomers op het gebied van zaalvoetbal in korte tijd hebben bereikt. De absolute leken op het zaalvoetbalvlak, en dat waren er in Hong Kong verrassend veel, maakten kennis met een tak van sport die in de huidige vorm een echte publiekstrekker is. Hoog temp, perfecte techniek, spectaculaire momenten en snel wisselende kansen maken het huidige zaalvoetbal volgende de Fifa-spelregels een uiterst smakelijk geheel. Zowel van Fifa-zijde als van de kant van de Nederlandse spelers was men van mening dat het internationale zaalvoetbal de laatste jaren een stormachtige ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Het Nederlandse team begon aan het Aziatisch avontuur in de wetenschap dat de tweede plaats die werd behaald op het eerste Wereldkampioenschap in 1989 hoge verwachtingen schiep. Het behalen van de tweede ronde was dan ook een 'must', al werden de kansen gaandeweg de eerste ronden, bij het zien van het niveau van de andere landen, steeds kleiner ingeschat.
Nederland-Iran 2-1
Nederland was de eerste die met de ongekende kracht van outsider Iran werd geconfronteerd. In een bewogen duel werd eerst Andre Bakker met een rode kaart naar de kant gestuurd, waarna Oranje vijf minuten lang een 2-0 voorsprong moest verdedigen met een numerieke minderheid. Toen Iran met nog elf seconden straftijd te gaan toch scoorde meldde Patrick Duijzings zich als vijfde speler onmiddellijk op het gifgroene veld. De met zaalvoetbal volslagen onbekende Braziliaanse arbiter Serapiao, trok meteen de rode kaart voor de Limburgse onderwijzer, omdat deze zich te vroeg binnen de lijnen had begeven. Het tumult was vervolgens Zuid-Amerikaans. De gehele Nederlandse bank bestormde de scheidsrechterstafel, waaraan de Belgische scheidsrechter Alex Ponnet als waarnemer was gezeten. Ponnet stelde de Braziliaan in het gelijk maar werd vanaf de tribune door Fifa-baas Walter Gagg gecorrigeerd. De rode kaart van Duijzings werd teniet gedaan en Nederland mocht verder met een volledig vijftal.
In een tumultueuze slotfase bleef invaller doelman Bert Kok fier overeind. Hij verving Michel Wentzel die tijdens een training op de stroeve vloer van het Hong Kong Coliseum een liesblessure had opgelopen. Naast het rood voor Andre Bakker kregen Hanky Leatemia en Eric Merk geel. Tijdens de persconferentie na de wedstrijd verweet de Iraanse bondscoach de Nederlanders veel te hard te hebben gespeeld, terwijl Ron Groenewoud in zijn weerwoord de Iraanse spelers bijzonder goede acteurs noemde. Voor het oog van de verzamelde pers schudden beide bondscoaches elkaar vervolgens toch de hand, waarmee de vrede werd getekend.
Verjaardagen vol verrassingen
Op 16 november speelde Nederland in Hong Kong de eerste wedstrijd van het WK tegen Iran. Op die dag vierde Hjlamar Hoekema zijn 27ste verjaardag. 's Ochtends was hij al op passende wijze gewekt en 's avonds deed hij het dunnetjes over. Hij scoorde het openingsdoelpunt voor Oranje en bezorgde outsider Iran daarmee de enige nederlaag tot de kruisfinale.
Tien dagen later werd Ruud Rijsdijk in de bloemetjes gezet. Zijn 26ste geboortedag kreeg een donker randje. Twee uur na de uitschakeling door Brazilië moesten de spelers en begeleiders weer hun vrolijkste gezichten opzetten om de ras-Rotterdammer toe te zingen. Die had er toch al de pest in, omdat zijn toernooi door een voetblessure in het water was gevallen. Hij speelde uitsluitend maar gedeelten van wedstrijden, maar moest steeds met een van pijn verwrongen gezichten afhaken. 's Avonds kreeg Rijsdijk in een Mexicaanse eetgelegenheid de verrassing van zijn leven voorgeschoteld. Een eigen taart, een eigen zangeres en een stoel met oranje ballonnen.
Beide feestvierders ontvingen uiteraard van de KNVB een passend geschenk uit handen van delegatieleider Jan Schaalje.
Op 16 november speelde Nederland in Hong Kong de eerste wedstrijd van het WK tegen Iran. Op die dag vierde Hjlamar Hoekema zijn 27ste verjaardag. 's Ochtends was hij al op passende wijze gewekt en 's avonds deed hij het dunnetjes over. Hij scoorde het openingsdoelpunt voor Oranje en bezorgde outsider Iran daarmee de enige nederlaag tot de kruisfinale.
Tien dagen later werd Ruud Rijsdijk in de bloemetjes gezet. Zijn 26ste geboortedag kreeg een donker randje. Twee uur na de uitschakeling door Brazilië moesten de spelers en begeleiders weer hun vrolijkste gezichten opzetten om de ras-Rotterdammer toe te zingen. Die had er toch al de pest in, omdat zijn toernooi door een voetblessure in het water was gevallen. Hij speelde uitsluitend maar gedeelten van wedstrijden, maar moest steeds met een van pijn verwrongen gezichten afhaken. 's Avonds kreeg Rijsdijk in een Mexicaanse eetgelegenheid de verrassing van zijn leven voorgeschoteld. Een eigen taart, een eigen zangeres en een stoel met oranje ballonnen.
Beide feestvierders ontvingen uiteraard van de KNVB een passend geschenk uit handen van delegatieleider Jan Schaalje.
Nederland-Paraquay 1-3
Een blessure van Ruud Rijsdijk en het rodd van Andre Bakker betekende dat de tweede wedstrijd tegen Paraquay in een andere samenstelling moest worden begonnen. Michel Wentzel nam weer zijn vertrouwde stek onder de lat in en Nico Runderkamp en Tom Traets fungeerden als vaste wisselspelers. De instelling van het Nederlandse team was te lichtzinnig, want voordat de poppetjes op de juiste plek stonden had Parquay al twee keer gescoord. De 3-1 nederlaag was onontkoombaar en Ron Groenewoud wilde er na afloop ook weinig woorden aan vuil maken: "Onze slaappillen waren nog niet uitgewerkt, anders kan ik die twee vroege doelpunten niet verklaren."
Nederland-Italië 4-3
Het gevolg van de nederlaag tegen de Zuid-Amerikanen was, dat Nederland de laatste groepswedstrijd tegen Italië moest winnen, terwijl de Italianen aan een gelijkspel voldoende hadden om zich voor de tweede ronde te plaatsen. Gelukkig was geen enkele Nederlandse speler geschorst en was de blessure van Rijsdijk zodanig hersteld dat hij weer speelklaar werd geacht. Bij Italië moest het gevaar vooral komen van topschutter Andrea Rubei en de mannetjesputter 'Pipo' Quattrini. Dankzij doelpunten van Andre Bakker, Erik Merk en Hennie Lettinck leek Nederland met een paar minuten te spelen op rozen te zitten. De Italianen vochten terug tot 3-3 en twee minuten voor het einde ging Ron Groenewoud over tot een tactische zet, die 's ochtends tijdens de training nog uitgebreid aan de orde was gekomen. Nico Runderkamp trok het keepersshirt aan en Michel Wentzel nam plaats op de bank. De Italianen voelden de bui hangen, vroegen onmiddellijk een time-out aan, maar konden desondanks niet voorkomen dat Andre Bakker uit de eerste pass van Runderkamp scoorde. Favoriet Italië naar huis, Nederland door naar de tweede ronde.
De twee vrije dagen werden vervolgens benut om te recupereren. Een bezoek aan de Peak was onvermijdelijk. Vanaf een berg genoot de ploeg van een adembenemend uitzicht over de haven van Hong Kong en de ontelbare torenhoge flats aan beide kanten van het water. Als volkomen neutrale toeschouwers zaten spelers en begeleiders tijdens de laatste groepswedstrijd op de tribune bij Spanje-Rusland, waar de Russen dichtbij de zoveelste verrassing van het toernooi waren, maar niet verder kwamen dan een 7-7 gelijkspel tegen Spanje. De rus Eremenko verliet met vijftien doelpunten in drie wedstrijden veel te vroeg het toernooi.
Een blessure van Ruud Rijsdijk en het rodd van Andre Bakker betekende dat de tweede wedstrijd tegen Paraquay in een andere samenstelling moest worden begonnen. Michel Wentzel nam weer zijn vertrouwde stek onder de lat in en Nico Runderkamp en Tom Traets fungeerden als vaste wisselspelers. De instelling van het Nederlandse team was te lichtzinnig, want voordat de poppetjes op de juiste plek stonden had Parquay al twee keer gescoord. De 3-1 nederlaag was onontkoombaar en Ron Groenewoud wilde er na afloop ook weinig woorden aan vuil maken: "Onze slaappillen waren nog niet uitgewerkt, anders kan ik die twee vroege doelpunten niet verklaren."
Nederland-Italië 4-3
Het gevolg van de nederlaag tegen de Zuid-Amerikanen was, dat Nederland de laatste groepswedstrijd tegen Italië moest winnen, terwijl de Italianen aan een gelijkspel voldoende hadden om zich voor de tweede ronde te plaatsen. Gelukkig was geen enkele Nederlandse speler geschorst en was de blessure van Rijsdijk zodanig hersteld dat hij weer speelklaar werd geacht. Bij Italië moest het gevaar vooral komen van topschutter Andrea Rubei en de mannetjesputter 'Pipo' Quattrini. Dankzij doelpunten van Andre Bakker, Erik Merk en Hennie Lettinck leek Nederland met een paar minuten te spelen op rozen te zitten. De Italianen vochten terug tot 3-3 en twee minuten voor het einde ging Ron Groenewoud over tot een tactische zet, die 's ochtends tijdens de training nog uitgebreid aan de orde was gekomen. Nico Runderkamp trok het keepersshirt aan en Michel Wentzel nam plaats op de bank. De Italianen voelden de bui hangen, vroegen onmiddellijk een time-out aan, maar konden desondanks niet voorkomen dat Andre Bakker uit de eerste pass van Runderkamp scoorde. Favoriet Italië naar huis, Nederland door naar de tweede ronde.
De twee vrije dagen werden vervolgens benut om te recupereren. Een bezoek aan de Peak was onvermijdelijk. Vanaf een berg genoot de ploeg van een adembenemend uitzicht over de haven van Hong Kong en de ontelbare torenhoge flats aan beide kanten van het water. Als volkomen neutrale toeschouwers zaten spelers en begeleiders tijdens de laatste groepswedstrijd op de tribune bij Spanje-Rusland, waar de Russen dichtbij de zoveelste verrassing van het toernooi waren, maar niet verder kwamen dan een 7-7 gelijkspel tegen Spanje. De rus Eremenko verliet met vijftien doelpunten in drie wedstrijden veel te vroeg het toernooi.
Hong Kong hoogtepunt voor Eric Merk
Tijdens het eerste WK zaalvoetbal in Nederland keek Eric Merk toe als nieuweling in de zaalvoetbalwereld. Hij had een profavontuur achter de rug bij MVV en het Belgische Eupen, voordat hij zich serieus op five-a-side voetbal stortte. Vier jaar geleden had hij nog geen benul van het feitl dat hij bij het volgende WK als aanvoerder een vaste waarde zou zijn voor bondscoach Ron Groenewoud. "Het eerste WK bekeek ik als buitenstaander, omdat ik net een jaar zaalvoetbal achter de rug had. Het tempo was laag, de wedstrijden waren saai en het sprak mij ook niet aan. Maar goed, toen wisten we ook niet beter. Je ziet nu wat de Zuid-Amerikaanse landen de afgelopen vier jaar hebben gedaan. Wij liggen nu achter op hen. Als we zo doorgaan mogen we blij zijn als we over drie jaar de eerste ronde doorkomen. De Zuid-Amerikaanse landen hebben een andere benadering. Zij trainen twee keer per dag specifiek op zaalvoetbal en wij mogen blij zijn als jongens twee keer per maand trainen, dat zegt alles."
Zoals bijna iedereen in Hong Kong, is ook Erick Merk van mening dat het publiek bij het WK de grote winnaar is geworden. "Ik heb heel veel aantrekkelijke speelwijzen gezien. Niet één land, behalve Brazilië misschien, stak er echt bovenuit en dat betekende dat elke wedstrijd steeds twee kanten op kon. Onze eigen wedstrijden waren ook steeds veldslagen, maar dan op een sportieve manier. Wat dat betreft kwam het publiek hier uitstekend aan zijn trekken." Hoewel iedereen bijzonder te spreken was over het bereikte niveau in Hong Kong wil Merk niet overdrijven. "De mensen zien natuurlijk het hoge tempo. Als je echter achteraf de video bekijkt zie je dat het best meevalt. Dan blijkt dat het niet is wat je je ervan had voorgesteld."
Merk heeft besloten na dit seizoen een punt te zetten achter zijn korte, maar hevige zaalvoetballoopbaan. "Ik heb na dit WK geen doel meer. Hong Kong was echt een hoogtepunt en ik had het voor geen goud willen missen. Nu is het mooi geweest." Merk heeft vanaf het begin van het seizoen hoofdklasser EHC in de steek gelaten om zich volledig toe te leggen op het zaalvoetbal. De 28-jarige Maastrichtenaar geeft nu weer de voorkeur aan veldvoetbal. Hij houdt geen kater over aan het WK, ondanks de vooraf hoog gespannen verwachtingen. "Ik had ons getipt bij de laatste vier, maar meteen na de eerste wedstrijden wist ik dat dat moeilijk zou worden. Dat was geen kwestie van overschatting van de Nederlandse capaciteiten, maar een besef dat de anderen verder waren. Daar moeten we nu iets aan gaan doen."
Nederland-Argentinië 4-1
Het resultaat van de eerste ronde was dat Nederland in de tweede fase in een groep belandde met Argentinië, de Verenigde Staten en favoriet Brazilië. In de eerste wedstrijd uit de tweede ronde liet de Nederlandse ploeg het beste spel van het toernooi zien. Na een voorzichtige start (ruststand 0-0) scoorden de Argentijnen eerst, waarna Nico Runderkamp en Anouk Roest het wedstrijdbeeld weer op zijn kop zetten. Met twee juweeltjes van doelpunten maakte Hennie Lettinck definitief een einde aan de illusies van de meest Zuidelijke Amerikanen die Nederland in Hong Kong tegenkwam.
Nederland-Verenigde Staten 3-3
Een dag later moest de accu weer geladen zijn voor de strijd met de Verenigde Staten. De Amerikanen hadden een dag eerder Brazilië op een gelijkspel gehouden (2-2), door de favorieten aan een stuk door op te jagen. Oranje probeerde het eigen spel te spelen, maar kreeg van de gehandicapte Amerikanen (twee blessures en een geschorste speler) geen seconde de tijd om zelfs maar adem te halen. Typerend was dat doelman Michel Wentzel de bal driemaal zondermeer over de middenlijn wierp, omdat geen van zijn medespelers aanspeelbaar was. Ruud Rijsdijk en Wentzel moesten halverwege geblesseerd het veld ruimen. In een uiterst sportief verlopen strijd op leven en dood was de stand na het optrekken van de kruitdampen in evenwicht. Eric Merk, Andre Bakker en Patrick Duijzings hadden voor Oranje gescoord.
Nederland-Brazilië 1-6
Na de deling met de Verenigde Staten was het voor Nederland noodzakelijk om tegen Brazilië te winnen, om niet afhankelijk te zijn van het resultaat bij Verenigde Staten-Argentinië. Lettinck (heup), Rijsdijk (voet) en Wentzel (lies) waren geblesseerd, zodat de kansen al bij voorbaat nihil waren. Met een wervelende samba-demonstratie werd Nederland bij vlagen van het kastje naar de muur gestuurd, hoewel de mogelijkheden om meer dan eens te scoren ruimschoots aanwezig waren. Nico Runderkamp redde de eer, maar het respect van de bijna 4000 toeschouwers, waaronder de Braziliaanse legende Pele, ging naar beide ploegen.
Tijdens het eerste WK zaalvoetbal in Nederland keek Eric Merk toe als nieuweling in de zaalvoetbalwereld. Hij had een profavontuur achter de rug bij MVV en het Belgische Eupen, voordat hij zich serieus op five-a-side voetbal stortte. Vier jaar geleden had hij nog geen benul van het feitl dat hij bij het volgende WK als aanvoerder een vaste waarde zou zijn voor bondscoach Ron Groenewoud. "Het eerste WK bekeek ik als buitenstaander, omdat ik net een jaar zaalvoetbal achter de rug had. Het tempo was laag, de wedstrijden waren saai en het sprak mij ook niet aan. Maar goed, toen wisten we ook niet beter. Je ziet nu wat de Zuid-Amerikaanse landen de afgelopen vier jaar hebben gedaan. Wij liggen nu achter op hen. Als we zo doorgaan mogen we blij zijn als we over drie jaar de eerste ronde doorkomen. De Zuid-Amerikaanse landen hebben een andere benadering. Zij trainen twee keer per dag specifiek op zaalvoetbal en wij mogen blij zijn als jongens twee keer per maand trainen, dat zegt alles."
Zoals bijna iedereen in Hong Kong, is ook Erick Merk van mening dat het publiek bij het WK de grote winnaar is geworden. "Ik heb heel veel aantrekkelijke speelwijzen gezien. Niet één land, behalve Brazilië misschien, stak er echt bovenuit en dat betekende dat elke wedstrijd steeds twee kanten op kon. Onze eigen wedstrijden waren ook steeds veldslagen, maar dan op een sportieve manier. Wat dat betreft kwam het publiek hier uitstekend aan zijn trekken." Hoewel iedereen bijzonder te spreken was over het bereikte niveau in Hong Kong wil Merk niet overdrijven. "De mensen zien natuurlijk het hoge tempo. Als je echter achteraf de video bekijkt zie je dat het best meevalt. Dan blijkt dat het niet is wat je je ervan had voorgesteld."
Merk heeft besloten na dit seizoen een punt te zetten achter zijn korte, maar hevige zaalvoetballoopbaan. "Ik heb na dit WK geen doel meer. Hong Kong was echt een hoogtepunt en ik had het voor geen goud willen missen. Nu is het mooi geweest." Merk heeft vanaf het begin van het seizoen hoofdklasser EHC in de steek gelaten om zich volledig toe te leggen op het zaalvoetbal. De 28-jarige Maastrichtenaar geeft nu weer de voorkeur aan veldvoetbal. Hij houdt geen kater over aan het WK, ondanks de vooraf hoog gespannen verwachtingen. "Ik had ons getipt bij de laatste vier, maar meteen na de eerste wedstrijden wist ik dat dat moeilijk zou worden. Dat was geen kwestie van overschatting van de Nederlandse capaciteiten, maar een besef dat de anderen verder waren. Daar moeten we nu iets aan gaan doen."
Nederland-Argentinië 4-1
Het resultaat van de eerste ronde was dat Nederland in de tweede fase in een groep belandde met Argentinië, de Verenigde Staten en favoriet Brazilië. In de eerste wedstrijd uit de tweede ronde liet de Nederlandse ploeg het beste spel van het toernooi zien. Na een voorzichtige start (ruststand 0-0) scoorden de Argentijnen eerst, waarna Nico Runderkamp en Anouk Roest het wedstrijdbeeld weer op zijn kop zetten. Met twee juweeltjes van doelpunten maakte Hennie Lettinck definitief een einde aan de illusies van de meest Zuidelijke Amerikanen die Nederland in Hong Kong tegenkwam.
Nederland-Verenigde Staten 3-3
Een dag later moest de accu weer geladen zijn voor de strijd met de Verenigde Staten. De Amerikanen hadden een dag eerder Brazilië op een gelijkspel gehouden (2-2), door de favorieten aan een stuk door op te jagen. Oranje probeerde het eigen spel te spelen, maar kreeg van de gehandicapte Amerikanen (twee blessures en een geschorste speler) geen seconde de tijd om zelfs maar adem te halen. Typerend was dat doelman Michel Wentzel de bal driemaal zondermeer over de middenlijn wierp, omdat geen van zijn medespelers aanspeelbaar was. Ruud Rijsdijk en Wentzel moesten halverwege geblesseerd het veld ruimen. In een uiterst sportief verlopen strijd op leven en dood was de stand na het optrekken van de kruitdampen in evenwicht. Eric Merk, Andre Bakker en Patrick Duijzings hadden voor Oranje gescoord.
Nederland-Brazilië 1-6
Na de deling met de Verenigde Staten was het voor Nederland noodzakelijk om tegen Brazilië te winnen, om niet afhankelijk te zijn van het resultaat bij Verenigde Staten-Argentinië. Lettinck (heup), Rijsdijk (voet) en Wentzel (lies) waren geblesseerd, zodat de kansen al bij voorbaat nihil waren. Met een wervelende samba-demonstratie werd Nederland bij vlagen van het kastje naar de muur gestuurd, hoewel de mogelijkheden om meer dan eens te scoren ruimschoots aanwezig waren. Nico Runderkamp redde de eer, maar het respect van de bijna 4000 toeschouwers, waaronder de Braziliaanse legende Pele, ging naar beide ploegen.